Το πτερύγιο είναι μια καλοήθης υπερπλασία ινοαγγειακού ιστού που αρχικά σχηματίζεται στον επιπεφυκότα και μπορεί να επεκταθεί καλύπτοντας την επιφάνεια του κερατοειδούς. Προδιαθεσικοί παράγοντες για το σχηματισμό πτερυγίου θεωρούνται η παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο, η σκόνη και η ξηρή ατμόσφαιρα.

Τα συμπτώματα του πτερυγίου περιλαμβάνουν ερεθισμό και ερυθρότητα των ματιών, αίσθηση ξένου σώματος και κνησμό. Καθώς εξελίσσεται, το πτερύγιο μπορεί να παραμορφώσει τον κερατοειδή προκαλώντας αστιγματισμό ή και να προκαλέσει μείωση της όρασης εάν επεκταθεί προς το κέντρο του κερατοειδούς.

Προληπτικά συνιστάται η αποφυγή έκθεσης στον ήλιο χωρίς γυαλιά ηλίου, η αποφυγή παραμονής σε ξηρό και σκονισμένο περιβάλλον, καθώς και η τακτική ενστάλαξη τεχνητών δακρύων. Όταν το πτερύγιο φλεγμαίνει και προκαλεί ερεθισμό των ματιών χορηγούνται ήπια στεροειδή κολλύρια για τη μείωση της φλεγμονής.

Η χειρουργική εξαίρεση είναι η μόνη αποτελεσματική θεραπεία και επιλέγεται είτε για κοσμητικούς λόγους (μεγάλο μέγεθος, δυσμορφία), είτε όταν το πτερύγιο επηρεάζει την όραση. Η χειρουργική αποκατάσταση του πτερυγίου περιλαμβάνει τεχνικές που εκτείνονται από την απλή αφαίρεση του πτερυγίου, την αλλαγή της πορείας των αγγείων, τη δημιουργία κρημνού επιπεφυκότος και τέλος τη μεταμόσχευση επιπεφυκότα, ανάλογα με τη βαρύτητα του πτερυγίου. Η χρήση μοσχευμάτων επιπεφυκότα και η χορήγηση παραγόντων μυτομικίνης C κατά τη διάρκεια του χειρουργείου περιορίζουν σημαντικά την εμφάνιση υποτροπών. Μετεγχειρητικά, οι πιθανότητες υποτροπής μειώνονται σημαντικά με τη χορήγηση κολλυρίων με anti VEGF παράγοντα.